Kot Syberyjski - Zupełnie naturalna rasa pochodząca z dalekiej Syberii słynącej z bardzo mroźnej zimy i trudnych warunków. Ze względu na specyfikę tamtych rejonów - człowiek nie miał praktycznie żadnego udziału w tworzeniu tej rasy - powstała w sposób zgodny z naturą, bez ludzkiej ingerencji.
Dopiero kilkanaście lat temu rozpoczęto jakikolwiek program hodowlany, a zaledwie w roku 1998 rasa ta została zarejestrowana oficjalnie przez FiFe. dzięki temu koty syberyjskie nadal cechują się zaletami swoich dzikich przodków - są odporne na choroby, inteligentne, łatwo przystosowujące się do nowych warunków - w tym też np. do ludzkich mieszkań.
Po przodkach odziedziczyły również zamiłowanie do wspinania się, najwyższe miejsca w mieszkaniu to ich ulubione miejsca obserwacyjne.
Kot syberyjski jest kotem pół długowłosym, muskularnym i silnym, średniej wielkości.
Kocury zdecydowanie są większe od kotek.
Kotki ważą 4 - 5 kg, waga kocurów dochodzi do 7 - 8 kg.
zdarzają się okazy ważące do 10 kg. Dojrzałość fizyczną osiąga w wieku 3-4 lat
jest dużym, półdługowłosym kotem o typowym, leśnym wyglądzie. W sowieckiej Rosji nie do pomyślenia była hodowla zwierząt rasowych i to uratowało tego pięknego kota przed wynaturzeniem. Fenotypem kot syberyjski przypomina norweskie koty leśne i amerykańskie Maine Coon. Programy hodowlane prowadzono w Rosji od 1960 r.
W Polsce hodowlę kotów syberyjskich rozpoczęto w 1990 roku. W tym samym roku co i do Polski koty syberyjskie dotarły do Stanów Zjednoczonych wraz z rosyjskimi emigrantami z Moskwy i St. Petersburga. Kot syberyjski jest kotem muskularnym i silnym, ale trochę mniejszym od swoich amerykańskich "kuzynów". Kocury zdecydowanie są większe od kotek. Koty te rosną powoli i pełne wymiary osiągają między trzecim a czwartym rokiem życia. Ciało kota syberyjskiego jest lekko wydłużone, mocnej budowy z dużymi łapami i charakterystycznymi kępkami włosów między palcami. Głowa okrągława z wydatnymi policzkami i mocnymi kośćmi policzkowymi. Szczęka zaokrąglona. Nos długi, lekko wypukły, ale bez zagłębienia u nasady. Mocne czoło harmonizuje z kształtem głowy. Duże, owalne oczy są lekko skośnie ustawione i szeroko rozstawione. Barwa oczu powinna być jednolita i najczęściej bywa zielona lub bursztynowa. Pochylone do przodu, lekko wypukłe i szeroko rozstawione uszy są średniej wielkości. Wierzchołki uszu powinny być zaokrąglone. Kot syberyjski posiada futro typowe dla wszystkich kotów leśnych. Półdługie włosy okrywowe są mocne i delikatnie przylegają do ciała. Podszycie gęste i miękkie dodaje kotu puszystości i miękkości w dotyku. Takie futro umożliwia tym kotom przebywanie w zimnym, ostrym klimacie. Charakterystyczne dla tej rasy są puchate "portki" na tylnych łapkach, obfity "śliniak" na piersi i gęsto owłosiony długi ogon. Na karku i barkach futro może być trochę krótsze, ale na grzbiecie jest bardzo obfite i mocne. Kot syberyjski posiada umaszczenie w naturalnym ubarwieniu agouti we wszystkich odmianach pręgowania, szylkretowe oraz kolorach czarnym, rudym, niebieskim, kremowym, srebrzystym itp. Tak jak i inne koty leśne, spotyka się sybiraki z dużym udziałem koloru białego. Niedopuszczalne są umaszczenia charakterystyczne dla kotów z oznaczeniami. Kotów syberyjskich, jako jednej z niewielu ras naturalnych, nie wolno krzyżować z żadną inną rasą. W roku 1991, zarówno w Europie jak i Ameryce, zarejestrowano kota syberyjskiego jako nową, na razie eksperymentalną i nieznaną szerzej rasę, przy okazji skreślając przydomek "leśny", jaki w pierwszej chwili stanowił część nazwy rasy. Pierwszą organizacją, która dopuściła je do zdobywania tytułów czempiona i uznała jako "pełnoprawną" rasę była amerykańska TICA i zrobiła to 1 maja 1997 r. FIFe uczyniła to samo w styczniu 1998 roku. Na XVI Międzynarodowej Wystawie Kotów Rasowych organizowanej przez I Oddział SHKRP w Warszawie w dniu 31 stycznia 1998 po raz pierwszy koty syberyjskie były pełnoprawnymi uczestnikami Wystawy.
"Sybiraki", mimo dzikiego wyglądu, są miłe, towarzyskie i szybko przywiązują się do swoich właścicieli. "Sybiraki" są ruchliwe, skłonne do zabaw i gonitw, uwielbiają wskakiwać na wysokie półki w regałach, czy nawet na szafy. To wspaniałe istoty, które są piękne na zewnątrz a w środku mają duszę najwierniejszego psa.
